25.1.04

Αγνή Στρουμπούλη • Τα παραμύθια λένε το ανείπωτο

Γράφει η Μάρω Τριανταφύλλου | Εποχή
(25 Ιανουαρίου 2004) »»
Μια συζήτηση με την Αγνή Στρουμπούλη για τη μαγεία του παραμυθιού και τη δουλειά της ως αφηγήτριας.
Περίοδος εκλογών και σχεδόν όλοι ζούμε στον ξέφρενο ρυθμό των αναλύσεων, των δημοσκοπήσεων, των αναμονών. Ας το ξεχάσουμε για λίγο και ας γίνουμε για λίγο παιδιά, ας χωθούμε κι ας χαθούμε στο γοητευτικό και σκληρό μαζί κόσμο του παραμυθιού.
Την Αγνή Στρουμπούλη την άκουσα να αφηγείται παραμύθια το 1997, σε μια από τις πρώτες της παραστάσεις στο θέατρο Φούρνος. Ανήσυχη και πολυπράγμων — είναι επίσης παραγωγός καθημερινής εκπομπής στο ραδιόφωνο («Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει…»), μεταφράστρια κ.ά. — έχει ανεβάσει ως τώρα 7 παραστάσεις με παραμύθια που ταξίδεψαν εντός και εκτός Ελλάδος. Από την πρώτη φορά, με γοήτευσε η λιτότητα των επιτονισμών, η απλότητα της αφήγησης, η επιμονή της να αφηγείται ατόφια, στο τοπικό τους ιδίωμα τα παραμύθια που αγαπούσε, ο τρόπος που μεταμορφωνότανε σε πολλά πρόσωπα χωρίς ποτέ να παύει να είναι η αφηγήτρια και το χαμόγελο που φώτιζε το πρόσωπό της, ολοένα πιο πλατύ και τρυφερό όσο ξετυλιγόταν το κουβάρι της ιστορίας. Εφτά χρόνια μετά συνεχίζει να αφηγείται τα παραμύθια της σε σχολεία, σε φυλακές και σε θέατρα, προτείνοντας τη χαρά της ανακάλυψης ενός μίτου που μέσα από μια δαιδαλώδη και πλούσια φαντασία, μέσα από σκοτεινές ασυνείδητες διαδρομές, μετασχηματίζει ποιητικά — και τρομακτικά — την πραγματικότητα και λέει, καθώς η ποίηση, τα ανείπωτα.