Γράφει η Σταυρούλα Γ. Τσούπρου | Ελευθροτυπία,
Βιβλιοθήκη, Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010
εκδόσεις Πατάκη, σ. 205, ευρώ 12,02
Δεν θα έκανε λάθος να έλεγε κανείς ότι αυτό το «θεωρητικό» βιβλίο της Λίλης Λαμπρέλλη βρίσκει την, κατά μία έννοια, πρακτική εφαρμογή του στο παραμύθι της Το κρυμμένο νερό (Πατάκης, 2010), ένα παραμύθι γνήσιο, μαγικό ως προς την υπερφυσική αύρα του, αλλά και ως προς το βασικό σχήμα του, πικρό αλλά και παρήγορο ως προς το νόημά του, βαθύ ως προς την απήχησή του, ποιητικό ως προς το ύφος του, διαχρονικό ως προς την αξία του. Είναι πράγματι σαν να ακούμε εδώ τη ζεστή φωνή της αφηγήτριας - παραμυθούς (διότι αυτή είναι η ιδιότητα της Λίλης Λαμπρέλλη στην αληθινή ζωή — στην άλλη εργάζεται ως μεταφράστρια στην Ευρωπαϊκή Ένωση) να μας μιλά και να μας βυθίζει σ' εκείνον τον παλιό καιρό, τότε που στον πλανήτη του νερού έπεσε μεγάλη ξηρασία, τότε που χρειάστηκε να φιλιώσουν ένα παιδί κι ένα φίδι, να ακούσουν την ιστορία μιας κουκουβάγιας και να μερώσουν, μετά, τις νεράιδες, για να ξεχάσει τον φόβο και τον θυμό του το νερό και να ξαναευλογήσει τους ανθρώπους. Αρμονικά ταιριασμένη με το παραμύθι είναι και η εικονογράφησή του από την ταλαντούχα και πολυβραβευμένη Φωτεινή Στεφανίδη, που μας χαρίζει ζωγραφιές άλλοτε φτιαγμένες σαν πάνω σε βράχους προϊστορικούς, άλλοτε ενυδατωμένες σαν από φρέσκια μπογιά, αλλά πάντοτε σαν αντλημένες από τα βάθη της ψυχής μας.
